Roll Radio: Live review Γυμνά Καλώδια 20/04/18 by Katerina B.

H 20^η Απριλίου ήταν σημειωμένη από καιρό στα ημερολόγια μας καθώς με ανυπομονυσία περιμέναμε να ακούσουμε live τα Γυμνά Καλώδια.Και ναι, επιτέλους ήρθε η Παρασκεή και έφτασε η ώρα που θα δούμε τα Γυμνά καλώδια live στο Ίλιον plus. Ήμασταν εκεί από νωρίς με σκοπό να «εισπράξουμε» το κλίμα πριν από αυτό το live, που πολλοί από εμάς περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία. Κάπου εδώ να σημειώσω ότι το μαγαζί, στο οποίο έχουμε ξαναβρεθεί, ενδύκνειται για τέτοιου είδους συναυλίες καθώς η σκηνή είναι αρκετά μεγάλη, το ίδιο και ο χώρος για τους θεατές.

Ξεκινάμε λοιπόν, στις 22:20 με τον Γιαλούρα. Ένας καλλιτέχνης από την Κύπρο, που οφείλω να ομολογήσω, πως προσωπικά δεν γνώριζα αλλά έχω την γνώμη πως ήταν μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της βραδιάς. Το πρωτο τραγούδι που ερμήνευσε ήταν η «Παράκληση» (Αλκ. Ιωαννίδης) και συνέχισε με διασκευές γνωστών τραγουδιών, όπως τα «Έτσι και αλλιώς», «Πούλα με», «Σφεντόνα», «Δεν θα δακρύσω πια για σένα» κ.α. Εντυπωσιακά, θεωρώ πως ήταν τα δύο δικά του τραγούδια που ακούσαμε «Ίσως εκεί να σε βρω» και «Η κούνια που με κούναγε». Μόνος του, ο Γιαλούρας, με την κιθάρα του δημιούργησε μία πολύ ευχαριστη ατμόσφαιρα και έκανε το ξεκίνημα της βραδιάς πολλά υποσχόμενο. Σίγουρα αποτελλεί έναν καλλιτέχνη που μας κίνησε το ενδιαφέρον να τον «ψάξουμε» και να θέλουμε να παρακολουθησουμε την εξέλιξη του. Ευχόμαστε, λοιπόν, να τον ξανασυναντήσουμε σύντομα στην Αθήνα και αυτή τη φορά να έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε ακόμη περισσότερα δικά του τραγούδια.

Και συνεχίζουμε με τους Λωποδύτες. Μία μπάντα που μας ήρθε και αυτή από την Κύπρο μιας και η διοργάνωση της βραδιάς ήταν από το Ravens Music Hall και το κυπριακό στοιχείο ήταν έντονο(πράγμα που μας άρεσε ιδιαίτερα). Από τους Λωποδύτες ακούσαμε κυρίως διασκευές ελληνικών αλλά και ξένων τραγουδιών. Κάποια από αυτά είναι τα εξής: «Τώρα αρχίζω και θυμάμαι», «Άμα τα πάρω», «Seven nation army», «Δε χωράς πουθενά», «Επιστροφή στη φύση», «Poison», «Τον ίδιο τον Θεο», «Πάμε(Gouantanamo)», «Can’t stop», «Πυξίδα», «Πίπα της ειρήνης» κ.α. Σαν ήχος μπορώ να πω ότι εντυπωσιαστήκαμε με ότι άκουσαμε από τη συγκεκριμένη μπάντα, όμως δεν μπορώ να μην σημειώσω δύο θεματάκια...Καταρχάς κατά τη γνώμη μου πάντα, ίσως μια πιο στοχευμένη playlist θα ήταν σημαντικό στοιχείο ώστε να μη μας κουράσει καθώς ο χρόνος που έπαιξαν ήταν περισσότερο από αρκετός. Ίσως το να ακούσουμε τραγούδια της Ευριδίκης, του Εμιρλή ή του Ρόκκου δεν ήταν αυτό που περιμέναμε στο συγκεκριμένο live και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι Λωποδύτες ήταν στη σκηνή περίπου 1μιση ώρα αποτέλεσαν το μόνο αρνητικό (αν μπορώ να το πω έτσι) στη συγκεκριμένη εμφάνιση. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ο «Μπλέ χειμώνας» που ακούσαμε στο τέλος, σε πολύ όμορφη εκτέλεση μας ξεσήκωσε και μας άφησε με μία «γλυκιά γεύση».

Κάπου εδώ ανέβηκαν στη σκηνή τα Γυμνά Καλώδια!Ναι, αυτό που όλοι περιμέναμε!!! Αμέσως το κοινό ξεσηκώθηκε και από την πρώτη κιόλας νότα της «Μεθυσμένης Αφροδίτης» ήμασταν όλοι όρθιοι να τραγουδάμε με όλη τη δύναμη μας τους στίχους του τραγουδιού.Ακούσαμε τραγούδια από τον τελευταίο τους δίσκο αλλά και από προηγούμενους και με καμία απολύτως εξαίρεση συμμετείχαμε σε όλα. Για ακόμη μία φορά τα Γυμνά Καλώδια απέδειξαν ότι δικαιολογημένα θεωρούνται μία από τις καλύτερες ροκ μπάντες της εποχής. Η παρουσία τους γέμισε τη σκηνή και δεν σε άφηναν λεπτό να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους. Η φωνή του Χρήστου Καλογράνη συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει και το ίδιο ισχύει από τις μουσικές ικανότητες του Θανάση και του Κώστα. Πρώτη εμφάνιση του Κώστα Γεροδήμου στην Αθήνα με τα Γυμνά Καλώδια, παρόλα αυτά έδειξε και εκείνος να το απολαμβάνει όσο και εμείς. Εισπράξαμε μία ζεστή, παρεΐστικη ατμόσφαιρα μεταξύ τους και η παρουσία και ο τρόπος τους στη σκηνή μας έκανε να νιώσουμε και εμείς μέλη της ίδιας παρέας. Δεν είμαι βέβαιη ότι χρειάζεται να περιγράψουμε τι συνέβη στο Ίλιον plus όταν ακούστηκε το «Θέλω»...... Πιστεύω πως δεν υπήρχε άνθρωπος που δεν τραγουδούσε τους στίχους όσο πιο δυνατά μπορούσε. Η εμφάνιση της μπάντας εμπεριείχε ευχάριστες εκπλήξεις και σίγουρα μία από αυτές ήταν όταν ακούσαμε το «Ξανάρθαν τα σύννεφα» (Θ. Ανεστόπουλος), σε μια εκτέλεση που έκανε την ατμόσφαιρα να ηλεκτριστεί από συγκίνηση. Λίγο πριν ακούσαμε ένα από τα νέα τους τραγούδια με τίτλο «Έβαψα μαύρο τον ήλιο». Ένα τραγούδι που ερωτεύεσαι από το πρώτο άκουσμα. Ένα τραγούδι που μας κάνει να περιμένουμε πως και πως τον νέο δίσκο, ο οποίος όπως δείχνει θα μας μαγέψει. Ακόμη μία απο τις εκπλήξεις της βραδιάς ήταν η εμφάνιση της Νάγιας Γρανά στην σκηνή, με το ακορντεόν της στο «Είναι οι άλλοι παράξενοι ή είμαι εγώ» και το «Ακορντεόν» (Μ. Λοΐζος) και παίζοντας πιάνο στο «Θέλω» καθώς και πλήκτρα στο «Ξανάρθαν τα σύνεφα». Μία καλλιτέχνης της οποίας η αγάπη για τη μουσική φαίνεται όταν την παρακολουθείς στη σκηνή και φαίνεται πως δίνει την ψυχή της στο κάθε τραγούδι.

Για όσους παρακολουθούμε τα Γυμνά Καλώδια, όσες φορές και αν έχουμε ακούσει κάποια από τα τραγούδια που ακούσαμε και στις 20/04 πάντα μας εντυπωσιάζει το πάθος με το οποίο τα ερμηνεύουν. Πάντα μας φυλάνε μικρές ή μεγάλες εκπλήξεις, έτσι και αυτή τη φορά υπήρξε το solo του Θανάση Μπουρίκα (ντραμς) στις «Ποιήτριες της γης», που έδωσε μία έξτρα δυναμική στο τραγούδι. Και λίγο μετά ακούσαμε το «Καληνύχτα» που γνωρίζαμε ότι σήμανε τη λήξη του live. Μας ευχαρίστησαν και το ίδιο κάναμε και εμείς δίνοντας τους το πιο δυνατό μας χειροκρότημα αλλά δεν θέλαμε να τους «επιτρέψουμε» να φύγουν από τη σκηνή χωρίς να μας πουν «κι άλλα»!!!!! Για το τέλος μας άφησαν τα «Εδώ Πολυτεχνείο» και «Ακορντεόν»(όπου έκανε μία σύντομη εμφάνιση ο Γιώργος Λαγγουρέτος) και φυσικά για μία ακόμη φορά το «Θέλω». Δυστυχώς σε αυτό το σημείο η συναυλία έφτασε στο τέλος της και μαζί της μία ξεχωριστή εμπειρία που μας προσέφεραν τα Γυμνά Καλώδια και σίγουρα θα θυμόμαστε για καιρό.

Εμείς σας ευχαριστούμε όλους για το υπέροχο βράδυ, που μας δώσατε την ευκαιρία να ακούσουμε πολύ καλή ροκ μουσική! Ευχόμαστε να ακούσουμε σύντομα πάλι τα Γυμνά Καλώδια και να πάρουμε λίγη από την ενέργεια που έχουν όταν βρισκονται στη σκηνή. Εις το επανιδείν, λοιπόν!!!

«Αν ζούσαμε όλοι ξανά, εγώ θα ‘μουν το πιο άσχημο κρίνο, θα γυρνούσα στον κόσμο να θυμίζω απλά ότι έβαψα μαύρο τον ήλιο» (Στίχος από το νέο τραγούδι –Έβαψα μαύρο τον ήλιο-)